1-4- رزین‌های اپوکسی
سنتز این نوع رزین ابتدا در دهه 1930 اتفاق‌افتاد که به شرکت کاستان در سوئیس و گرینل در آمریکا نسبت داده میشود. در دهه 1950 توسعه استفاده از این رزین به عنوان مواد صنعتی مهم صورت گرفت. رزین‌های اپوکسی با گروه‌های اپوکسید که در شکل 1-1 نشان داده شده است مشخص می‌گردند.
تقریباً تمام رزین‌های اپوکسی که در رنگ‌های پودری مورد استفاده قرار می‌گیرند بر پایه دی‌گلیسیدیل بیس‌فنل‌آ5 یا گلیسیدیل‌اترهای رزین نووالاک می‌باشند. این گروه از رنگ‌ها، که در جدول 1-2 نشان داده شده‌اند، دارای مقاومت بسیار مناسب در مقابل انواع مواد شیمیایی (اسید، سود، نمک و حلال)، خواص مکانیکی (ضربه و خمش) و سایش و خوردگی هستند. در صورت استفاده صحیح رنگ‌های اپوکسی توسط مصرف‌کننده، سطحی بسیار زیبا و بامقاومت شیمیایی بسیار خوب ایجاد می‌کنند.
همچنین انعطاف‌پذیری و قدرت چسبندگی بالا و مقاومت زنگ‌زدگی، از دیگر خواص رنگ‌های اپوکسی میباشد. اما رنگ‌های اپوکسی در برابر شرایط جوی به هیچ‌وجه مقاوم نبوده و در مقابل نور خورشید پس از مدت کوتاهی براقیت خود را از دست داده و تغییر رنگ می‌دهند. پس از آن نیز براثر پدیده گچی‌شدن از روی قطعه جدا خواهند شد. پودرهای اپوکسی به دلیل برخورداری از سختی و پایداری کاربردهای فراوانی در صنعت ابزارسازی و وسایل لوازم‌خانگی دارند. به کارگیری اپوکسی موجب کاهش هزینه‌ها و کیفیت بهتر خواهد شد. همچنین این پوشش بر اثر بی‌دقتی در حمل‌ونقل ترک برنمی‌دارد.
امروزه اپوکسی‌هایی وجود دارند که می‌توان آن‌ها را در دمای پایین مثلاً 125 درجه‌ی سانتی‌گراد و در مدت 23-22 دقیقه و یا در زمانی کوتاه‌تر با دمای بالاتر پخت داد. از جمله کاربردهای دیگر این روش روکش‌کردن سیم با رنگ پودری اپوکسی است که در آن به یک ترکیب مناسب با قابلیت تشکیل لایه‌ی نازک و پخت سریع نیاز است. شاخص‌های فنی پوشش‌های اپوکسی در جدول 1-2 آورده شده‌است.
کاربردهای برجسته پوشش‌های اپوکسی عبارت‌اند از: وسایل آشپزخانه، آستری‌ها، دستگاه‌های تهویه اتاق، صافی‌های روغن، قفسه‌های فی یخچال، پوشش‌های اولیه و نهایی، دستگاه‌های تجاری، تنور ماکروویو، پوشش‌های ترانسفورماتور، وسایل اطفای حریق.
درباره این سایت